Treść orzeczenia II K 251/21 - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kartuzach

II K 251/21 - uzasadnienie Sąd Rejonowy w Kartuzach z 2021-11-04

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 251/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. G.

w okresie od 9 grudnia 2018 roku do 10 września 2020 roku w K. znęcał się fizycznie i psychicznie nad pozostającą z nim we wspólnym pożyciu B. S. oraz w okresie od lipca 2018 roku do 29 grudnia 2020 roku znęcał się psychicznie i fizycznie nad małoletnimi dziećmi D. i J. G. w ten sposób, że wszczynał awantury domowe, podczas, których: wobec B. S. używał słów powszechnie uznawanych za obelżywe, szarpał ją za włosy, uderzał po całym ciele, przewracał i kierował groźby pozbawienia życia oraz wobec małoletnich dzieci nieporadnych z uwagi na wiek używał słów obraźliwych i umniejszających ich wartość, uderzał po głowie i pupie, a w lipcu 2018 roku stosując przemoc wobec D. G. spowodował u niej zasinienie na skroniach, tkj przestępstwo z art. 207 § 1a k.k. i art. 207 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.1.1.

B. S. i R. G. pozostawali ze sobą w związku. Ze związku tego posiadają dwójkę dzieci D. urodzoną w dniu (...) roku i J. urodzonego w dniu (...). Zamieszkiwali wspólnie w K..

zeznania świadka B. S.

3-3v, 57-58, 90v-91v, 436-438,

odpis skrócony aktu urodzenia

234, 235

1.1.1.2.

Od grudnia 2016 roku R. G. zaczął się znęcać nad B. S. oraz nad dziećmi. Pod wpływem alkoholu początkowo był spokojny, a potem zaczął wyładowywać na domownikach swoją agresję. Awantury rozpoczynały się od wyzywania B. S. i nazywania ją „kurwą”, szmatą, chora psychicznie i głupią. Do dzieci R. G. mówił, że są nieznośne, głupie, nienormalne. Używał tych określeń podniesionym głosem krzycząc. Takie zachowania zdarzały się falami. Przez jakiś czas były awantury później przez jakiś czas było spokojnie. R. G. używał także przemocy fizycznej wobec B. S., szarpał ją za włosy i uderzał po całym ciele. Przeważnie bił ją pięścią po głowie, kopał nogą po ciele, ciągnął za włosy i popychał aby się przewróciła. Najczęściej uderzał ją z płaskiej ręki w twarz. Takich sytuacji było około 10. R. G. wielokrotnie groził jej również pozbawieniem życia. Stosował także przemoc fizyczną wobec dzieci bijąc je rękoma po twarzy i pupie. R. G. uderzał dzieci bez powodu. Jak wracał z pracy, to dzieci mu we wszystkim przeszkadzały. W lipcu 2018 roku R. G. wrócił do domu pijany i D. G. zwróciła mu uwagę mówiąc tata nie krzycz, tata jest głupi, wówczas R. G. zaczął ją bić pięściami po głowie. D. G. miała na skutek zadanych jej uderzeń siniaki w okolicach skroni. We wrześniu 2020 roku B. S. z uwagi na agresywne zachowanie R. G., kazała mu się wyprowadzić z domu. Uczynił to po kilku dniach w dniu 10 września 2020 roku.

zeznania świadka B. S.

3-3v, 57-58, 90v-91v, 436-438,

zeznania świadka S. R. (1)

39v-40, 438v-439

zeznania świadka M. R. (1)

42v-43, 439-439v

zeznania świadka P. F.

51v-52, 440v-441

zeznania świadka I. F. (1)

54v-55, 441v

zeznania świadka S. P.

96v, 478v

wyjaśnienia oskarżonego

155-155v, 175-176, 276-276v, 435v-436

1.1.1.3.

W dniu 3 kwietnia 2019 roku miała miejsce interwencja policji w miejscu zamieszkania R. G. i B. S. z inicjatywy B. S. na skutek stosowania wobec niej przemocy przez R. G..

krótki raport działań

1.1.1.4.

Kilkakrotnie na skutek agresywnego zachowania R. G. B. S. dzwoniła do swoich braci S. R. (1) lub M. R. (1), aby przyjechali po nią i dzieci oraz zabrali ich do domu rodzinnego w obawie o swoje bezpieczeństwo.

zeznania świadka S. R. (1)

39v-40, 438v-439

zeznania świadka M. R. (1)

42v-43, 439-439v

1.1.1.5.

R. G. nie jest chory psychicznie. Intelektualnie funkcjonuje na poziomie poniżej przeciętnej. Występuje u niego mieszane uzależnienie od substancji psychoaktywnych (alkohol, narkotyki) oraz zaburzenia uprawiania hazardu (hazard patologiczny). Z materiału z akt sprawy jak i wywiadu od R. G. nie wynika, aby w czasie popełnienia przestępstw działał w stanie ostrych zaburzeń psychotycznych. Jego funkcje intelektualne mimo obniżenia umożliwiają mu przewidywanie skutków popełnionych przez niego czynów. Podstawowe normy moralno-etyczne zna i prawidłowo rozumie. W inkryminowanym czasie znajdował się w stanie upicia alkoholowego prostego, był też pod wpływem substancji psychoaktywnych, zna działanie tych substancji na swój organizm i potrafi przewiedzieć jakie zmiany w jego zachowaniu one wywołują. W inkryminowanym czasie nie występowały także inne zakłócenia czynności psychicznych, które w odniesieniu do przypisanych mu czynów znosiły bądź ograniczały w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem. R. G. nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem w rozumieniu art. 31 § 1 i 2 k.k. W aktualnym stanie psychicznym może uczestniczyć w postępowaniu i prowadzić obronę w sposób samodzielny i rozsądny. Jako, że czyny przypisane R. G. mają związek z jego uzależnieniem od alkoholu i narkotyków konieczne jest aby R. G. odbył terapię uzależnień tytułem środka zabezpieczającego. W przeciwnym razie ryzyko ponownego czynu zabronionego, także związanego z agresją lub groźbą jej użycia jest wysokie.

pisemna i ustna opinia sądowo-psychiatryczna

399-403, 444-444v

pisemna i ustna opinia psychologiczna dotycząca oskarżonego

418-426, 479v

1.1.1.6.

R. G. posiada 36 lat, obywatelstwo polskie, wykształcenie zawodowe z wyuczonym zawodem ślusarz-spawacz. Osiąga miesięczne dochody w kwocie 2.000 zł. Jest rozwodnikiem. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Był uprzednio karany.

karta karna

92, 472-473

odpis wyroku

258-259, 260, 261

dane osobopoznawcze oskarżonego

435-435v

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.2.

R. G.

w dniu 29 grudnia 2020 roku w K. dokonał uszkodzenia ciała B. S. w ten sposób, że uderzał ją po całym ciele powodując obrzęki i krwiaki w okolicy oczodołów, otarcia naskórka, obrzęki warg, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie jej narządów ciała na czas poniżej 7 dni, tj. przestępstwo z art. 157 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.2.1.

B. S. i R. G. pozostawali ze sobą w związku. Ze związku tego posiadają dwójkę dzieci D. urodzoną w dniu (...) i J. urodzonego w dniu (...). Zamieszkiwali wspólnie w K..

zeznania świadka B. S.

3-3v, 57-58, 90v-91v, 436-438,

odpis skrócony aktu urodzenia

234, 235

1.1.2.2.

W dniu 29 grudnia 2020 roku R. G. przyjechał do K. do miejsca zamieszkania B. S. w celu spotkania się z dziećmi. Był wówczas pod wpływem alkoholu. Po chwili zaczął wyzywać B. S. słowami wulgarnymi, mówiąc, że jest głupia i niepoczytalna. Gdy próbowała go uspokoić uderzył ją zaciśniętą pięścią w twarz. Następnie bił ją pięściami po brzuchu, twarzy i po rękach. Szarpał ją za włosy i ciągnął. Popchnął ją i upadła na podłogę. Gdy leżała na podłodze chwycił ją za palec prawej ręki i próbował jej złamać dwa palce wykręcając je do góry. Jednocześnie cały czas na nią krzyczał. Dzieci były w pokoju obok i wszystko słyszały oraz krzyczały aby R. G. nie bił ich matki. Ostatecznie udało się B. S. uspokoić R. G. i został u niej na noc.

zeznania świadka B. S.

3-3v, 57-58, 90v-91v, 436-438,

wyjaśnienia oskarżonego

155-155v, 175-176, 276-276v, 435v-436

1.1.2.3.

Następnego dnia B. S. poinformowała R. G., że w związku z doznanymi obrażeniami musi jechać do szpitala. R. G. początkowo się nie zgodził, jednak gdy B. S. przekonała go, że powie, iż ktoś ją napadł wówczas się zgodził. Wtedy B. S. zadzwoniła po taksówkę i udała się do Komendy Powiatowej Policji w K.. Następnie razem z policjantami pojechała odebrać dzieci z mieszkania, a później udała się do szpitala razem z siostrą I. F. (2), skąd napisała smsa do kuratora A. Ł. przesyłając jej zdjęcie swojej twarzy. Kobiety umówiły się na rozmowę telefoniczną następnego dnia, w której B. S. opisała A. Ł. co się wydarzyło. Dzieci pozostały ze S. R. (1). Po tym zdarzeniu B. S. miała obolałą głową, zasinienia pod oczami, pękniętą wargę, zasinienia na lewej ręce i z tyłu na plecach. Nadto straciła dużo włosów, które jej wyrwał z głowy R. G.. Założono wówczas R. G. niebieski kartę.

zeznania świadka B. S.

3-3v, 57-58, 90v-91v, 436-438,

dokumentacja medyczna pokrzywdzonej

protokół oględzin osoby

11-12

niebieska karta

13-16

dokumentacja fotograficzna

17, 18

krótki raport działań

37, 38

zeznania świadka S. R. (1)

39v-40, 438v-439

zeznania świadka M. R. (1)

42v-43, 439-439v

zeznania świadka H. G.

93v-94, 442v-443

zeznania świadka A. Ł.

48v-49, 440-440v

wyjaśnienia oskarżonego

155-155v, 175-176, 276-276v, 435v-436

zeznania świadka P. B.

227v-228, 443-443v

zeznania świadka I. F. (1)

54v-55, 441v

1.1.1.2.4.

W wyniku zachowania R. G. B. S. doznała stłuczenia i otarć naskórka oraz stłuczenia lewego ramienia, które to obrażenia nie naruszają czynności narządów ciała na okres dłuższy niż 7 dni.

opinia lekarska

137

1.1.2.5.

pisemna i ustna opinia sądowo-psychiatryczna

399-403, 444-444v

pisemna i ustna opinia psychologiczna dotycząca oskarżonego

418-426, 479v

1.1.2.5.

karta karna

92, 472-473

odpis wyroku

258-259, 260, 261

dane osobopoznawcze oskarżonego

435-435v

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.3.

R. G.

w nieustalonym dniu latem 2016 roku w K. przemocą oraz groźbą bezprawną uszkodzenia ciała doprowadził B. S. do obcowania płciowego w ten sposób, że zmusił ją do podejścia do siebie, następnie rzucił na łóżko i przytrzymywał za nadgarstek jednej ręki i odbył z nią stosunek dopochwowy, tj. przestępstwo z art. 197 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.3.1.

B. S. i R. G. pozostawali ze sobą w związku. Ze związku tego posiadają dwójkę dzieci D. urodzoną w dniu (...) i J. urodzonego w dniu (...). Zamieszkiwali wspólnie w K.

zeznania świadka B. S.

3-3v, 57-58, 90v-91v, 436-438,

odpis skrócony aktu urodzenia

234, 235

1.1.3.2.

Latem 2016 roku R. G. przyszedł do domu pijany. Zaczął wyzywać B. S. i jej ubliżać. B. S. siedziała na łóżku, obok niej leżała córka D.. R. G. zaczął ją wtedy okładać pięściami po głowie, z nosa i z dziąseł leciała jej krew. Na ścianie były ślady jej krwi. Następnie R. G. uspokoił się. B. S. wyjęła z zamrażarki mięso, aby obłożyć siniaki. Wtedy R. G. powiedział do niej: „chodź tu chodź”. B. S. odpowiedziała mu, że nie chce. Następnie R. G. powiedział chodź tu bo Ci pokażę. W końcu B. S. do niego podeszła, rzucił ją na łózko i powiedział ja Ci pokaże jak to boli i zobaczysz jak Ci będzie dobrze”. B. S. w jednej ręce trzymała mięso i okładała oko, jednocześnie się wyrywała, ale R. G. przytrzymywał jej rękę żeby leżała spokojnie i się nie szarpała. Nie miała siły żeby się bronić. B. S. krzyczała, ale sąsiedzi nie zareagowali. Odbyli stosunek dopochwowy, który zakończył się wytryskiem u R. G.. B. S. leżała wtedy na plecach.

zeznania świadka B. S.

3-3v, 567-578, 90v-91v, 221-223, 436-438

1.1.3.3.

pisemna i ustna opinia sądowo-psychiatryczna

399-403, 444-444v

pisemna i ustna opinia psychologiczna dotycząca oskarżonego

418-426, 479v

1.1.3.4.

karta karna

92, 472-473

odpis wyroku

258-259, 260, 261

dane osobopoznawcze oskarżonego

435-435v

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

R. G.

w okresie od 9 grudnia 2018 roku do 10 września 2020 roku w K. znęcał się fizycznie i psychicznie nad pozostającą z nim we wspólnym pożyciu B. S. oraz w okresie od lipca 2018 roku do 29 grudnia 2020 roku znęcał się psychicznie i fizycznie nad małoletnimi dziećmi D. i J. G. w ten sposób, że wszczynał awantury domowe, podczas, których: wobec B. S. używał słów powszechnie uznawanych za obelżywe, szarpał ją za włosy, uderzał po całym ciele, przewracał i kierował groźby pozbawienia życia oraz wobec małoletnich dzieci nieporadnych z uwagi na wiek używał słów obraźliwych i umniejszających ich wartość, uderzał po głowie i pupie, a w lipcu 2018 roku stosując przemoc wobec D. G. spowodował u niej zasinienie na skroniach, czyn ten kwalifikuje jako przestępstwo z art. 207 § 1a k.k. i art. 207 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

R. G. nie znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoimi dziećmi D. G. i J. G..

wyjaśnienia oskarżonego

155-155v, 175-176, 276-276v, 435v-436

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.2.

R. G.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

brak

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.3.

R. G.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.3.1.

R. G. latem 2016 roku nie zgwałcił B. S..

wyjaśnienia oskarżonego

155-155v, 175-176, 276-276v, 435v-436

1.OCena DOWOdów

1.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.1.

zeznania świadka B. S.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka B. S. albowiem były spójne, rzeczowe i logiczne, a nadto korelowały z protokołem oględzin jej ciała, jej dokumentacją medyczną oraz zeznaniami świadków S. R. (2), M. R. (2), H. G., I. F. (2), P. F., A. Ł., S. P. oraz częściowo wyjaśnieniami oskarżonego w zakresie faktu stosowania wobec w/w pokrzywdzonej przemocy fizycznej i psychicznej. Sąd miał na uwadze nadto, że B. S. została kilka razy przesłuchana w toku niniejszego postępowania, w tym raz w trybie art. 185c k.p.k. i złożyła zeznania tożsamej treści. W ocenie Sądu brak było podstaw do kwestionowania jej wiarygodności.

odpis skrócony aktu urodzenia

Sąd dał wiarę dokumentom w postaci aktów urodzenia D. G. i J. G. albowiem były to dokumenty urzędowe, sporządzone przez uprawniony do tego organ i w przepisanej prawem formie. Nadto ich wiarygodność nie była kwestionowana w toku postępowania.

1.1.1.2.

zeznania świadka B. S.

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.1.

zeznania świadka S. R. (1)

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka S. R. (2) albowiem były spójne, rzeczowe i logiczne. Świadek opisał zdarzenia, w których uczestniczył i o których powziął wiedzę od siostry. W sposób swobodny formułował wypowiedzi i zbierał myśli. Jego zeznania korelowały z depozycjami B. S., M. R. (1), I. F. (2) i P. F.. S. R. (2) zaznaczył w swoich depozycjach, że nie posiada wiedzy na temat stosowania przez oskarżonego przemocy wobec D. i J. G., natomiast podał, że dzieci się go bały. Powyższe w ocenie Sądu świadczy o tym, iż jakkolwiek B. S. jest dla niego osobą najbliższą, nie starał się złożyć zeznań korzystnych dla jej roli procesowej, co dodatkowo przesądzało o uznaniu ich za wiarygodne w całości.

zeznania świadka M. R. (1)

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka M. R. (2) albowiem były spójne, rzeczowe i logiczne, a nadto korelowały z zeznaniami S. R. (2), B. S., I. F. (2) i P. F.. Świadek w toku przesłuchania na rozprawie głównej w sposób swobodny formułował wypowiedzi i zbierał myśli, składając zeznania tożsamej treści jak w postępowaniu przygotowawczym. Brak było podstaw do kwestionowania jego wiarygodności.

zeznania świadka P. F.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadka P. F. albowiem były spójne, rzeczowe i logiczne, a nadto korelowały z zeznaniami I. F. (2), M. R. (2), S. R. (2) i B. S.. Sąd dokonując oceny wiarygodności w/w świadka wziął pod uwagę fakt, że P. F. opisał jedynie zdarzenia, które widział i w których uczestniczył nie dopowiadając pewnych faktów, które nie miały miejsca, co dodatkowo przesądzało za uznaniem ich za wiarygodne w całości.

zeznania świadka I. F. (2)

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadka I. F. (2) albowiem były spójne, rzeczowe i logiczne, a nadto korelowały z zeznaniami B. S., S. R. (2), M. R. (2) i P. F.. Brak było podstaw do kwestionowania jej wiarygodności.

zeznania świadka S. P.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom S. P., gdyż korelowały z zeznaniami B. S., były spójne, rzeczowe i logiczne. Brak było podstaw do kwestionowania jego wiarygodności.

wyjaśnienia oskarżonego

Sad dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie w zakresie w jakim przyznał się do stosowania przemocy fizycznej i psychicznej wobec B. S., albowiem jego wyjaśnienia korelowały z depozycjami pokrzywdzonej, jej dokumentacją medyczną protokołem oględzin jej ciała wraz z dokumentacją zdjęciową oraz opinią lekarską. Sąd natomiast odmówił wiary R. G., że nie znęcał się psychicznie i fizycznie nad D. G. i J. G.. Sąd uznał, że wyjaśnienia oskarżonego w powyższym zakresie stanowiły jedynie przyjętą przez niego linię obrony, która nie była poparta materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Sąd miał na uwadze, że wprawdzie jedynym dowodem bezpośrednim, z którego owa przemoc miała wynikać były zeznania B. S., nie mniej nie dopatrzył się w jej postawie prezentowanej na rozprawie głównej jak i podczas przesłuchania w trybie art. 185c k.p.k., aby chciała w jakikolwiek sposób zemścić się na oskarżonym. Wprost przeciwnie była zestresowana i ze sposobu formułowania przez nią wypowiedzi wynikało, że boi się oskarżonego i stara się w jak najpełniejszy sposób opisać zachowanie R. G. względem jej i dzieci. Co więcej od początku konsekwencje podawała, ze oskarżony nie używał wulgarnych określeń wobec dzieci, stosował wobec nich określenia mające na celu umniejszenie ich wartości natomiast nie były to określenia powszechnie uznawane za obelżywe. Nadto wskazała przypadki w jakich była stosowana przemoc fizyczna wobec dzieci i na czym ona polegała z jednoczesnym zaznaczeniem jak często i w jakich sytuacjach się powtarzała. Sąd nie dając wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie nieznęcania się przez niego nad dziećmi posiłkował się także zeznaniami braci pokrzywdzonej S. R. (2) i M. R. (2), którzy opisali w jaki sposób dzieci reagowały na ojca, że się go bały. Zdaniem Sądu w sytuacji, gdyby ze strony ojca nie spotykały D. G. ani J. G. nieprzyjemności w postaci krzyków czy bicia, nie reagowałyby one w taki sposób. W takiej sytuacji chociażby w chwili odbierania dzieci oskarżonemu w dniu 30 grudnia 2020 roku płakałyby za nim, nie chciały go opuścić, co nie miało miejsca jak wynikało z zeznań D. R.. D. G. nawet nie chciała się pożegnać z ojcem. Zdaniem Sądu powyższe świadczy o tym, że wersja podana przez oskarżonego w jego wyjaśnieniach nie zasługiwała na walor wiarygodności. Sąd także nie dał wiary R. G., że nie dopuścił się przestępstwa zgwałcenia B. S., albowiem powyższe nie korelowało z zeznaniami B. S., która tak naprawdę trzykrotnie opisała to zdarzenie zaznaczając, że najprawdopodobniej w jego wyniku został poczęty syn J. G. i jej depozycje w w/w zakresie były praktyczne tożsamej treści. Tym samym Sąd nie miał podstaw do kwestionowania wiarygodności B. S. także w w/w zakresie, a poza zaprzeczeniem przez oskarżonego jego sprawstwu nie było innych dowodów pośrednich lub bezpośrednich podważających prawdziwość wersji pokrzywdzonej.

1.1.1.3.

krótki raport działań

Sąd dał wiarę danym dotyczącym interwencji w miejscu zamieszkania oskarżonego i pokrzywdzonej albowiem raport z interwencji pochodził od podmiotu niezainteresowanego wynikiem postępowania, a jego wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

1.1.1.4.

zeznania świadka S. R. (1)

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.2.

zeznania świadka M. R. (1)

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.2.

1.1.1.5.

pisemna i ustna opinia sądowo-psychiatryczna

Sąd dał w pełni wiarę pisemnej i ustanej opinii sądowo-psychiatrycznej dotyczącej oskarżonego albowiem zostały one sporządzone przez biegłe w zakresie ich specjalności zawodowej, po zapoznaniu się z materiałami z akt sprawy i po przeprowadzeniu badania oskarżonego, a wnioski z nich płynące zostały logicznie uzasadnione. Opinie nie nosiły cech niepełnych, niejasnych lub niespójnych wewnętrznie.

pisemna i ustna opinia psychologiczna dotycząca oskarżonego

Sąd dał w pełni wiarę pisemnej i ustanej opinii sądowo-psychologicznej dotyczącej oskarżonego albowiem zostały one sporządzone przez biegłą w zakresie jej specjalności zawodowej, po zapoznaniu się z materiałami z akt sprawy i po przeprowadzeniu badania oskarżonego, a wnioski z nich płynące zostały logicznie uzasadnione. Opinie nie nosiły cech niepełnych, niejasnych lub niespójnych wewnętrznie.

1.1.1.6.

karta karna

Sąd dał w pełni wiarę kartom karnym oskarżonego albowiem były to dokumenty urzędowe sporządzone przez uprawniony do tego organ, w zakresie jego kompetencji i w przepisanej prawem formie.

odpis wyroku

Sąd dał wiarę odpisom wyroków skazujących zapadłych wobec oskarżonego, albowiem były to dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej prawem formie i przez uprawniony do tego organ.

dane osobopoznawcze oskarżonego

Sąd za w pełni wiarygodne uznał dane osobopoznawcze oskarżonego albowiem ich wiarygodność nie była kwestionowana w toku postepowania.

1.1.2.1.

zeznania świadka B. S.

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.1.

odpis skrócony aktu urodzenia

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.1.

1.1.2.2.

zeznania świadka B. S.

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.1.

wyjaśnienia oskarżonego

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.2.

1.1.2.3.

zeznania świadka B. S.

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.1.

dokumentacja medyczna pokrzywdzonej

Sąd dał w pełni wiarę dokumentacji medycznej pokrzywdzonej albowiem została wystawiona przez podmiot niezainteresowany wynikiem niniejszej postępowania oraz w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Brak było podstaw do kwestionowania jej wiarygodności.

protokół oględzin osoby

Sąd dał w pełni wiarę protokołowi oględzin pokrzywdzonej albowiem został sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie jego kompetencji oraz w przepisanej prawem formie. Nadto jego wiarygodność nie była kwestionowana w toku postępowania.

niebieska karta

Sąd za w pełni wiarygodną uznał niebieską kartę założoną w związku ze stosowaniem przemocy przez oskarżonego względem B. S. albowiem fakt ten został przyznany przez B. S. w toku postępowania.

dokumentacja fotograficzna

Sąd dał wiarę dokumentacji fotograficznej pokrzywdzonej albowiem została ona sporządzona przez funkcjonariusza policji przeprowadzającego jej oględziny, a wiarygodność w/w dokumentów nie była kwestionowana w toku postępowania.

krótki raport działań

Sąd dał wiarę danym dotyczącym interwencji w miejscu zamieszkania oskarżonego i pokrzywdzonej albowiem pochodziły od podmiotu niezainteresowanego wynikiem postępowania, a ich wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

zeznania świadka S. R. (1)

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.2.

zeznania świadka M. R. (1)

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.2.

zeznania świadka H. G.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadka H. G. albowiem były spójne, rzeczowe i logiczne, a nadto korelowały z zeznaniami m.in. B. S.. Sąd dokonując oceny wiarygodności świadka wziął pod uwagę, że jest siostrą oskarżonego, jednocześnie uzyskał od H. G. informację, że nie pozostaje w konflikcie z bratem, a zatem nie miał podstaw do złożenia zeznań bezpodstawnie obciążających oskarżonego.

zeznania świadka A. Ł.

Sąd za w pełni wiarygodne uznał zeznania świadka A. Ł. albowiem były spójne, rzeczowe i logiczne, a nadto korelowały z zeznaniami B. S.. Sąd przy tym wziął pod uwagę, że świadek czerpała wiedzę o zdarzeniach objętych aktem oskarżenia w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych, nie znała wcześniej oskarżonego i pokrzywdzonej, a zatem nie miał podstaw do złożenia zeznań korzystnych, dla którejkolwiek ze stron.

wyjaśnienia oskarżonego

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.2.

zeznania świadka P. B.

Sąd za w pełni wiarygodne uznał zeznania świadka P. B. albowiem były spójne, rzeczowe i logiczne, a nadto korelowały z zeznaniami B. S.. Sąd przy tym wziął pod uwagę, że świadek czerpała wiedzę o zdarzeniach objętych aktem oskarżenia w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych, nie znała wcześniej oskarżonego i pokrzywdzonej, a zatem nie miał podstaw do złożenia zeznań korzystnych, dla którejkolwiek ze stron.

zeznania świadka I. F. (1)

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.2.

1.1.2.4.

opinia lekarska

Sąd dał w pełni wiarę opinii lekarskiej dotyczącej obrażeń doznanych przez B. S. w dniu 29 grudnia 2020 roku albowiem została ona sporządzona przez biegłego w zakresie jego specjalności zawodowej, po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną pokrzywdzonej, a wnioski z nich płynące zostały logicznie uzasadnione. Opinie nie nosiły cech niepełnych, niejasnych lub niespójnych wewnętrznie.

1.1.2.5.

pisemna i ustna opinia sądowo-psychiatryczna

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.5.

pisemna i ustna opinia psychologiczna dotycząca oskarżonego

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.5.

1.1.2.6.

karta karna

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.6.

odpis wyroku

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.6.

dane osobopoznawcze oskarżonego

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.6.

1.1.3.1.

zeznania świadka B. S.

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.1.

odpis skrócony aktu urodzenia

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.1.

1.1.3.2.

zeznania świadka B. S.

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.1.

1.1.3.3.

pisemna i ustna opinia sądowo-psychiatryczna

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.5.

pisemna i ustna opinia psychologiczna dotycząca oskarżonego

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.5.

1.1.3.4.

karta karna

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.6.

odpis wyroku

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.6.

dane osobopoznawcze oskarżonego

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.6.

1.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.1.

wyjaśnienia oskarżonego

Dowód został oceniony analogicznie jak w pkt 1.1.1.2.

1.2.3.1.

pozostałe dokumenty w rozumieniu art. 405 § 2 i § 3 k.p.k. niewymienione w pkt 1.1.

Sąd dał wiarę pozostałym dokumentom wskazanym w akcie oskarżenia jako dowody do przeprowadzenia na rozprawie głównej, wskazanym w uwzględnionym wniosku dowodowym stron oraz dopuszczonym przez Sąd z urzędu, lecz nie czynił w oparciu o nie ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie, albowiem nie wnosiły one do sprawy żadnych okoliczności istotnych dla ustalenia sprawstwa oskarżanego w zakresie zarzucanych mu czynów. W tym miejscu Sąd pragnie także wskazać, że nie czynił ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie w oparciu o zeznania świadka J. G. z uwagi na ich zmienność w toku przesłuchania w trybie art. 185a k.p.k., albowiem na początku podawał on, że oskarżony nie stosował przemocy wobec niego, siostry i matki, po czym podał, że taka przemoc była. Zdaniem Sądu z uwagi na powyższe jego depozycje nie były miarodajne dla czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Sąd nadto nie uwzględnił przy ustalaniu stanu faktycznego zeznań funkcjonariuszy policji, którzy zajmowali się prowadzeniem niebieskich kart w miejscu zamieszkania stron albowiem posiadali oni jedynie szczątkową wiedzę na temat zdarzeń objętych aktem oskarżenia oraz często zasłaniali się niepamięcią z uwagi na mnogość podobnych interwencji.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

R. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd podzielił stanowisko prokuratora, że oskarżony swoim zachowaniem zrealizował znamiona przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. i art. 207 § 1a k.k. Sąd uznał, iż oskarżony dopuścił się przypisanego mu przestępstwa na szkodę B. S. w okresie od 9 grudnia 2018 roku do 10 września 2020 roku kiedy jeszcze razem zamieszkiwali, ponieważ po dniu 10 września 2020 roku kiedy R. G. wyprowadził się z domu i przestali być w związku pomimo, że nachodził B. S. w miejscu zamieszkania jego zachowanie nie podlegało penalizacji z art. 207 § 1 k.k. Sąd w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w sprawie ustalił, ze oskarżony znęcał się nad B. S. zarówno psychicznie poprzez wyzywanie jej przy pomocy słów powszechnie uznawanych za obelżywe, grożenie pozbawianiem życia jak i fizycznie poprzez szarpanie za włosy, uderzanie po całym ciele i przewracanie. Zachowania te wielokrotnie powtarzały się na przestrzeni okresu wskazane w akcie oskarżenia kiedy oskarżony był pod wpływem alkoholu lub narkotyków. Nadto R. G. stosował przemoc psychiczną w postaci używania obraźliwych i umniejszających wartość określeń wobec swoich bardzo małych dzieci D. G. i J. G. oraz uderzał ich po głowie i pupie bez powodu na przestrzeni czasu od lipca 2018 roku kiedy D. G. posiadała zasinienia na skroniach na skutek uderzenia zadanego przez ojca do dnia 29 grudnia 2020 roku, kiedy R. G. odwiedził B. G. w jej miejscu zamieszkania. Sąd uznał, że w chwili popełnienia czynu J. G. i D. G. były osobami nieporadnymi ze względu na wiek, tj. nie miały fizycznie możliwości przeciwstawienia się zachowaniu oskarżonego, albowiem D. G. miała miedzy 3 a 5 lat, J. G. między 1 a 3 lata. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że oskarżony swoim zachowaniem zrealizował znamiona strony przedmiotowej występku z art. 207 § 1 k.k. i art. 207 § 1a k.k. R. G. dopuścił się przypisanego mu czynu umyślnie z zamiarem bezpośrednim albowiem wiedział, że jego zachowanie względem domowników jest nieprawidłowe, czego wynikiem były zakładane mu niebieskie karty, odwiedziny pracowników socjalnych i dzielnicowych, mimo powyższe kontynuował swoje postępowanie.

Sąd jako wysoki poczytał stopień winy oskarżonego albowiem w chwili czynu był pełnoletni, poczytalny i nie zachodziła żadna anormalna sytuacja motywacyjna, która uniemożliwiałaby mu zachowanie się w sposób zgodny z norma prawną.

Jako wysoki Sąd ocenił także stopień społecznej szkodliwości jego czynu albowiem godził nim w podstawową jednostkę społeczną jaką jest rodzina, zachowywał się w sposób bardzo brutalny i agresywny względem B. S. na oczach małych dzieci, wobec których także stosował przemoc zamiast roztaczać nad nimi opiekę jako ojciec. Dodatkowo Sąd wziął pod uwagę, że R. G. dopuścił się przypisanego mu czynu z zamiarem bezpośrednim będąc pod wpływem alkoholu i środków odurzających oraz fakt, że jego przestępne zachowanie trwało przez stosunkowo długi czas.

☒

1.4. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

R. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał, że oskarżony swoim zachowaniem zrealizował znamiona przestępstwa z art. 157 § 2 k.k. albowiem w dniu 29 grudnia 2020 roku w K. dokonał uszkodzenia ciała B. S. uderzając ją po całym ciele powodując obrzęki i krwiaki w okolicy oczodołów, otarcia naskórka, obrzęki warg, a jak wynikało z opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów jej ciała na czas poniżej 7 dni. Oskarżony powyższego czynu dopuścił się umyślnie z zamiarem bezpośrednim albowiem świadomie zadawał uderzenia B. S. chcąc uszkodzić jej ciało.

Jako wysoki Sąd ocenił także stopień społecznej szkodliwości jego czynu albowiem godził nim w zdrowie i życie wówczas osoby najbliższej, z która posiada dzieci i prowadził gospodarstwo domowe będąc pod wpływem alkoholu i z zamiarem bezpośrednim zadając ból i cierpienie B. S..

☒

1.5. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

R. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał, że R. G. swoim zachowaniem zrealizował znamiona przestępstwa z art. 197 § 1 k.k. jednak zmodyfikował opis czynu przepisanego oskarżonego, aby w pełni oddawał on kryminalną zawartość jego zachowania. Oskarżony latem 2016 roku zastosował groźbę bezprawną i przemoc wobec B. S. aby doprowadzić ją do obcowania płciowego. Tego dnia najpierw dotkliwie ją pobił, a następnie grożąc, że jeżeli nie podejdzie to zastosuje wobec niej przemoc i dokona kolejnego uszkodzenia ciała, tj. jak podała pokrzywdzona „weźmie ją siłą”, a na koniec zmusił ją do obcowania płciowego. Mając na uwadze zachowanie R. G. z tego dnia B. S. miała powód realnie obawiać się konsekwencji niezastosowania się do polecenia oskarżonego. Następnie R. G. rzucił ją na łóżko i przytrzymywał za nadgarstek jednej ręki podczas, gdy w drugiej trzymała mięso wyjęte z zamrażalki i przykładała je do oka, które wcześniej podbił jej R. G.. Pokrzywdzona wyraźnie poinformowała R. G., że nie chce z nim współżyć, próbowała się oswobodzić, ale oskarżony przytrzymywał jej jedyną rękę, którą wówczas miała wolną. W konsekwencji wbrew jej woli oskarżony odbył z nią stosunek dopochwowy, dopuszczając się przypisanego mu czynu umyślnie z zamiarem bezpośrednim.

Sąd jako wysoki poczytał stopień winy oskarżonego w chwili czynu był pełnoletni, poczytalny i nie zachodziła żadna anormalna sytuacja motywacyjna, która uniemożliwiałaby mu zachowanie się w sposób zgodny z norma prawną.

Jako wysoki Sąd ocenił także stopień społecznej szkodliwości jego czynu albowiem godził nim w wolność seksualną i obyczajność, przestępstwa dopuścił się na szkodę osoby wówczas najbliższej zadając jej ból oraz z zamiarem bezpośrednim w celu zaspokojenia swojego popędu seksualnego.

☐

1.6. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.7. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.8. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.9. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. G.

Sąd kierując się dyrektywami wymiaru kary z art. 53 k.k. uznał za zasadne wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, mając na uwadze wysoki stopień jego winy i społecznej szkodliwości jego czynu, uprzednią karalność, a także zagrożenie ustawowe czynu z art. 207 § 1a k.k., tj. od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. Sąd uznał, że kara pozbawienia wolności na poziomie 1 roku i 6 miesięcy będzie dla oskarżonego karą sprawiedliwą, która uwzględnia mnogość jego agresywnych zachowań względem bardzo małych dzieci i byłej partnerki i wdroży go do przestrzegania porządku prawnego tak aby w przyszłości nie dopuszczał się podobnych zachowań.

R. G.

Mając na uwadze agresywne zachowanie R. G. względem B. S. Sąd uznał za zasadne orzeczenie wobec niego środka karnego w postaci zakazu zbliżania się do w/w pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 10 metrów i kontaktowania z nią na okres 2 lat. Sąd uznał, że orzeczenie w/w środka karnego uczyni zadość cierpieniu pokrzywdzonej i zapewni jej poczucie bezpieczeństwa, a jednocześnie będzie stanowiło przejaw trafnej reakcji karnej wobec oskarżonego.

R. G.

III

Sąd orzekł wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci obowiązku zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na rzecz B. S. w kwocie 3.000 zł. W ocenie Sądu jest to kwota adekwatna do zakresu cierpień doznanych przez w/w pokrzywdzoną i rekompensuje doznane przez nią krzywdy. Jednocześnie orzeczenie wobec R. G. w/w środka ma na celu także wykształcenie w nim przeświadczenia, że jego przestępne zachowanie wiąże się także z sankcją finansową.

R. G.

Sąd orzekł wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci obowiązku zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na rzecz D. G. w kwocie 2.000 zł. W ocenie Sądu jest to kwota adekwatna do zakresu cierpień doznanych przez w/w pokrzywdzoną i rekompensuje doznane przez nią krzywdy. Jednocześnie orzeczenie wobec R. G. w/w środka ma na celu także wykształcenie w nim przeświadczenia, że jego przestępne zachowanie wiąże się także z sankcją finansową.

R. G.

Sąd orzekł wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci obowiązku zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na rzecz J. G. w kwocie 1.000 zł. W ocenie Sądu jest to kwota adekwatna do zakresu cierpień doznanych przez w/w pokrzywdzonego i rekompensuje doznane przez niego krzywdy. Jednocześnie orzeczenie wobec R. G. w/w środka ma na celu także wykształcenie w nim przeświadczenia, że jego przestępne zachowanie wiąże się także z sankcją finansową.

R. G.

Sąd kierując się dyrektywami wymiaru kary z art. 53 k.k. uznał za zasadne wymierzenie oskarżonemu kary 3 miesięcy pozbawienia wolności, mając na uwadze wysoki stopień jego winy i społecznej szkodliwości jego czynu, uprzednią karalność, a także zagrożenie ustawowe czynu z art. 157 § 2 k.k., tj. grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Sąd uznał, że orzeczona kara w w/w wymiarze jest karą sprawiedliwą, która uwzględnia natężenie agresywnego zachowania oskarżonego i wdroży go do przestrzegania porządku prawnego tak aby w przyszłości nie dopuszczał się podobnych zachowań.

R. G.

VII

Mając na uwadze agresywne zachowanie R. G. względem B. S. Sąd uznał za zasadne orzeczenie wobec niego środka karnego w postaci zakazu zbliżania się do w/w pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 10 m i kontaktowania z nią na okres 1 roku. Sąd uznał, że orzeczenie w/w środka karnego uczyni zadość cierpieniu pokrzywdzonej i zapewni jej poczucie bezpieczeństwa, a jednocześnie będzie stanowiło przejaw trafnej reakcji karnej wobec oskarżonego.

R. G.

VIII

Sąd orzekł wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci obowiązku zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na rzecz B. S. w kwocie 1.000 zł. W ocenie Sądu jest to kwota adekwatna do zakresu cierpień doznanych przez w/w pokrzywdzoną i rekompensuje doznane przez nią krzywdy. Jednocześnie orzeczenie wobec R. G. w/w środka ma na celu także wykształcenie w nim przeświadczenia, że jego przestępne zachowanie wiąże się także z sankcją finansową.

R. G.

Sąd kierując się dyrektywami wymiaru kary z art. 53 k.k. uznał za zasadne wymierzenie oskarżonemu kary 2 lat pozbawienia wolności, mając na uwadze wysoki stopień jego winy i społecznej szkodliwości jego czynu, uprzednią karalność, a także zagrożenie ustawowe czynu z art. 197 § 1 k.k., tj. karą pozbawienia wolności od 2 do 12 lat. Sąd wziął przy tym pod uwagę, że oskarżony nie był uprzednio karany za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, a także fakt, że od popełnienia przestępstwa upłynęło 5 lat, co przemawiało za orzeczeniem kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia. Sąd uznał, że orzeczona kara w w/w jest karą sprawiedliwą, która uwzględnia natężenie agresywnego zachowania oskarżonego i wdroży go do przestrzegania porządku prawnego tak aby w przyszłości nie dopuszczał się podobnych zachowań.

R. G.

Mając na uwadze agresywne zachowanie R. G. względem B. S. Sąd uznał za zasadne orzeczenie wobec niego środka karnego w postaci zakazu zbliżania się do w/w pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 10 m i kontaktowania z nią na okres 3 lat. Sąd uznał, że orzeczenie w/w środka karnego uczyni zadość cierpieniu pokrzywdzonej i zapewni jej poczucie bezpieczeństwa, a jednocześnie będzie stanowiło przejaw trafnej reakcji karnej wobec oskarżonego.

R. G.

Sąd orzekł wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci obowiązku zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na rzecz B. S. w kwocie 2.000 zł. W ocenie Sądu jest to kwota adekwatna do zakresu cierpień doznanych przez w/w pokrzywdzoną i rekompensuje doznane przez nią krzywdy. Jednocześnie orzeczenie wobec R. G. w/w środka ma na celu także wykształcenie w nim przeświadczenia, że jego przestępne zachowanie wiąże się także z sankcją finansową.

R. G.

XII

Sąd kierując się dyrektywami wymiaru kary łącznej z art. 85a k.k. uznał za zasadne wymierzenie oskarżonemu kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności mając na uwadze, że zachodzi bliskość czasowa pomiędzy czynem przypisanym oskarżonemu w pkt I i VI wyroku. W ocenie Sądu kara pobawienia wolności w wymiarze 3 lat będzie działała na niego odstraszająco, tak aby w przyszłości nie popełni kolejnego przestępstwa.

R. G.

XIII

Sąd połączył orzeczone wobec oskarżonego środki karne w postaci zakazu zbliżania się do B. S. na odległość mniejszą niż 10 metrów i kontaktowania się z nią i łącznie orzekł w/w środek karny w wymiarze 4 lat. Uznając, że jest to czas wystarczający do powrotu przez pokrzywdzoną do normalnego życia, a jednocześnie pozwoli aby oskarżony przestał ingerować w życie pokrzywdzonej.

R. G.

XIV

Sąd orzekł wobec R. G. środek zabezpieczający w postaci poddania go terapii uzależnień ambulatoryjnie w Niepublicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej Centrum Medycznym (...) sp. z o.o. w K. mając na uwadze, że oskarżony dopuścił się przypisanych mu czynów w związku z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków i tylko w ten sposób możliwe jest zapobieżenie popełnieniu przez oskarżonego kolejnego przestępstwa o znacznej społecznej szkodliwości przeciwko życiu lub zdrowiu z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia. Sąd przy tym wziął pod uwagę, ze brak było możliwości orzeczenia wobec oskarżonego terapii uzależnień stacjonarnie, albowiem leczenie odwykowe zamknięte może odbywać się jedynie w warunkach umieszczenia w szpitalu psychiatrycznym, a w odniesieniu do oskarżonego brak było podstaw do zastosowania w/w środka zabezpieczającego z uwagi na fakt, że nie jest on chory psychicznie ani upośledzony umysłowo i nie dopuścił się przypisanych mu czynów w związku z w/w chorobami.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. G.

I, VI i IX

Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 5 lutego 2021 od godziny 14:50 do dnia 14 października 2021 roku, tj. do dnia wyrokowania przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XVI

Sąd przyznał obrońcy oskarżonego z urzędu koszty obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu albowiem jak wynikało z oświadczenia obrońcy złożonego w toku rozprawy głównej koszty te nie zostały uiszczone ani w całości ani w części. Na przedmiotowe koszty składał się udział obrońcy w postępowaniu przygotowawczym w kwocie 360 zł (śledztwo), koszt udziału w pierwszym terminie rozprawy głównej w kwocie 420 zł oraz udział w dwóch kolejnych terminach rozprawy głównej w kwocie łącznej 168 zł i całość powiększona o należny podatek VAT, czyli łącznie w kwocie 1.092,24 zł.

XVII

Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych zważając, że orzekł wobec niego karę pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i nie będzie on w stanie ponieść w/w kosztów bez uszczerbku utrzymania koniecznego siebie i rodziny. Z uwagi na brak możliwości podjęcia pracy, a jednocześnie z oświadczenia oskarżonego wynikało, ze nie posiada on żadnego majątku, który ewentualnie mógłby spieniężyć.

1.Podpis

Sędzia Katarzyna Macińska

Dodano: 9 lutego 2022, Opublikował(a): Krystyna Kolpacz
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Kartuzach
Data wytworzenia informacji: 4 listopada 2021